סעקס און עראָס - אַ גרויסער אונטערשייד

Sex and Eros - Two Very Different Concepts

פֿון ישׂשׂכר כּץ

שוין לאנג פירט דער חרדישער ציבור א מלחמה מיט די אמעריקאנער געזעצגעבער וואס פרובירן איינצופירן רעפארמען צו באשיצן קינדער פון באלעסטיקער. ס׳דערמאנט מיך אין מיין חבר דזשאוי ד’אנגעלוי ז”ל.

 
דזשאוי האט ווי א קינד געהייסן יואלי ד… זיין לעבן איז גייסטיק פארניכטעט געווארן צו זיבן יאר ווען מען האט אים מאנס געווען אין א מקווה. האפנדיג צו היילן זיינע וואונדן איז ער געווארן אן אדוואקאט פאר די געליטענע פון סעקסועלער באלעסטיקונג. צום סוף האט ער אבער נישט געקענט פטור ווערן פון זיין אינערליכן עגמת נפש. די פיין איז געווארן אומדערטרעגליך, און ער איז עווענטועל נפטר געווארן פון וואס האט אויסגעזען ווי א „דראג אווערדאס‟, אײַננעמען צו פֿיל נאַרקאָטיק. 

צום באדויערען, איז דזשאואי’ס מעשה נישט קיין יוצא מן הכלל. עס זענען דא א סך קינדער אין די חסידישע קרײזן וועלכע, אזוי ווי ער, זענען באלעסטיגט געווארן אין א יונגן עלטער. איך ווייס ווייל איך בין אויפגעוואקסן אין די זעלבע קהילה ווי דזשאואי און אויך געלערנט אין זעלבן חדר. 

מען האט דערווארט פון אונז פון א יונגן עלטער צו קומען אין חדר גאנץ פרי. אלס צען יעריג קינד בין איך ארויס זיבענע צופרי, יעדן טאג. וויבאלד מיין חדר איז געווען ווייט פון מיין הויז, האב איך געדארפט נעמען א באס אנצוקומען אהין. עס איז געווען א באשטימטע פלאץ וואו מען האט מיר יעדן טאג אויפגעפיקט. 

זעענדיג אז די געגנט וואו מיר האבן געוואוינט איז געווען גאנץ פארזיכערט, האבן מיר מיינע עלטערן דערלויבט צו גיין אליין צו מיין סטאפ און ווארטן דארט, טראץ מיין יונגן עלטער, אפילו ווינטער, ווען עס איז נאך געווען טונקל אינדרויסן אזוי פרי.

איך בין נישט געווען די איינציגסטע קינד ביים באס־סטאפ. אנדערע קינדער זענען אויך דארט געווען, אלע פון זיי אנקומענדיג דארט אליין.

צופעליג איז די באס-סטאפ געווען פאר א גראסערי, א שפייז־קראם. יעדע צופרי, בשעת מיר האבן געווארט, פלעגן סוחרים איבערלאזן זייערע פרודוקטן נעבען דאס געשעפט. איינער פון די דעליווירי מענטשן איז געווען די טעגליכע ברויט פארטיילער. דער פאָטער פונעם ברויט־פארטיילער איז יענע טעג געווען דער איינציגסטער מקור פון כשר’ע ברויט. דער בעקעריי האט געהערט און איז געווען אנגעפירט פון דער משפחה. יעדע פאמיליע מיטגליד האט געהאט אן ארבעט און ער איז ארומגעפארן אויסטיילן די ברויט. ער פלעגט ארומפארן, און אפּלאָזן פרישע ברויט אין יעדן גראסערי געשעפט אין דער גאנצער געגנט. 

ליידער איז אויסטיילן ברויט נישט געווען די איינציגסטע זאך וואס ער האט געטוען. אונטערן שלייער פון טונקלקייט פלעגט ער, אן קיין ספעציפישן חשבון, אפנעמען איינס פון די אינגלעך וואס האט אומשולדיג זיך געשפילט נעבן געשעפט, זיי ארומפירן אין זיין קאר, זיי באלעסטיגן, און צוריקברענגען צום סטאפ אזויווי גארנישט וואלט פאסירט. 

אזוי האט ער געטאן יארן לאנג.

פאר א לאנגע צייט האבן זיינע קרבנות זיך צו פיל געשעמט צו דערציילן אז מען האט זיי געטשעפעט. ווען זיי האבן צום סוף מיטגעטיילט זייער פיין מיטן ציבור האט דאס גורם געװען א קליינעם שטורעם. צום סוף אבער, האבן די עסקנים באשלאסן גארנישט צו טוען, אוועקקוקנדיג אינגאנצן פון דעם מסוכנדיגן אכזר. זיי זענען דאך א רייכע שיינע משפחה; די פירער און עסקנים האבן מורא געהאט צו גיין קעגן זיי. דער באלעסטיקער האט דעריבער קיינמאל נישט אפגעגעבן דין וחשבון פאר זיינע חטאים. 



אזא אויפפירעכץ איז א הימל געשריי און לכאורה אומפארשטענדליך.

כדי צו פארשטיין דעם ציבורס לכאורה קאלטבלוטיגע שטעלונג בנוגע סעקסועל אכזריות איז וויכטיג צו פארשטיין דעם חילוק צווישן סעקס, עפעס פיזיש וואס מיר טוען אינסטינקטיוו, און עראס, וואס באדײט סענסואליטעט און ראמאנטישע ליבע וואס דארף ווערן געלערנט.

סעקסועלע באציאונגען זענען א נאטירלעכע זאך. קעץ, בינען און אפילו בלומען טוען דאס. אבער דער באגריף פון עראס – דאָס באטראכטן סעקס ווי אן אויסדרוק פון ליבע, דאס רעדן וועגן סעקסועלע געפילן, דאס אנטוויקלען א פאזיטיווע סעקסועלע אידענטיטעט – דאס זענען זאכן וואס די דערוואקסענע אין אונזער לעבן העלפן אנטוויקלען ביי אונז.

אז מע זעט דעם חילוק צװישן די צוויי באגריפן, סעקס און עראס, ווערט קלאר אז ס‘האט ניט קיין זין צו פרואוון לייזן דעם ממש צעבראכענעם צוגאנג צו סעקס ביי די היימישע חסידישע קרייזן. 

ביי די חרדים איז דער איינציגסטער ציל פון סעקס — פריה ורביה, א נויטיגע צרה אויף צו פארמערן די מענטשהייט. הנאה האבן דערפון איז נישט אנגענומען און דאס פרואוון פארשטיין די אייגענע סעקסועלע געפילן איז באטראכט פאר גוי’איש און אומפאסיג. עלטערן און מחנכים לערנען נישט די קינדער וויאזוי צו אנטוויקלען א סעקסועלע אידענטיטעט. מערסטנס זעען זיי סעקס אלס עפעס וואס ער אדער זי טוט בלויז דורכפירן דעם מענטשליכען (אדער לויט געוויסע חרדישע דענקער ־ חי’השן) אקט כדי די פארפאלק וואס טוט עס זאל זיך קענען פרוכטפּערן.

זייער איגנארירן די פראבלעם פון קינדער באלעסטיגונג אין די היימישע קרייזן איז מן הסתם באאיינפלוסט פון דעם מינימאלן פארשטאנד פון סעקסואליטעט. לויט זייער פארשטאנד, איז די „סעקשועל אביוס‟ פון א קינד בלויז אן אויפפירונג וואס איז נישט פאסיק; דער באלעסטיגער פירט זיך פשוט אויף פראסט, נישט צניעותדיג. לויט זיי איז סעקס פשוט סעקס. זיי באגרייפן נישט דעם גרעסערן שאדן וואס אזא אכזריות האט אויפן גייסט און אידענטיטעט פונעם קינד גופא. צוליב דעם פילן זיי נישט דעם כעס וואס מיר שפירן קעגן אזעלכע רשעותדיגע אויפפירונגען. זיי זעען נישט איין דעם טיפערן פסיכאלאגישן שאדן וואס קומט אפיר פאר’ן קרבן ווי א רעזולטאט פון דער באלעסטיקונג, ווייל סעקס פאר זיי איז בלויז א פיזישער אקט וואס איז פסיכאלאגיש נישט וויכטיג.

א טויש וועט דעריבער נאר געשען ווען די חרדישע פירערשאפט נעמט זיך אונטער אין גאנצן איבערצומאכן איר צוגאנג צו סעקסועלע פירונגען און אנערקענען דאס חשיבות פון סעקסועליטעט און סענסואליטעט. נאר דורכן אויסבייטן „קאלטע‟ סעקס אויף עמאציאנעלער און פיזיקאלישער אינטימקייט, נאָענטשאפט, וועלן זיי פארשטיין און אפשר אפילו שעצן די זייער וויכטיגע ראלע וואס סעקסואליטעט שפילט אין דער פסיכאלאגישער אנטוויקלונג פון א קינד.