ל״ג בעומר איז שוין ענדליך דא,
אין א מזל’דיגע שעה,
א שמחה אין שטעטל הערשט א גרויסן,
הערליכע פייער צאנגן,
מען טאנצט לעבעדיג אינדרויסן,
מיט מוזיקאלישע געזאנגען.
זיידעס טאטעס בחורים און אינגלעך,
ארום און ארום אין רינגלעך,
מיידלעך און פרויען אין א זייט שטעלט מען,
נאר די אינגלעך קענען האקן א לעבן,
און איך דארף שטיין אין די זייט און נאך אויך חיזוק געבן,
און קשיות טאר איך חלילה נישט פרעגן,
נאר צו זיין אן אשת חיל דארף איך שטענדיג שטרעבן,
פאר די מענער אלעס טון,
ווי געהעריגע קנעכט,
ווי א מאשין,
פאר זיי דארט זיין טעג אין נעכט,
איך וויל אויך טאנצן מיט מוזיק ביי א פייער,
און זינגען צום טאטן דעם געטרייער,
איך וויל אויך האקן א לעבן!
אבער ניין,
איך בין א מיידל,
איך בין געשאלטן,
ווייל איך בין א מיידל,
איך דארף זיין איינגעשפארט,
ווייל איך בין א מיידל,
איך קען גארנישט טון,
ווייל איך בין א מיידל,
איך קען נישט האבן מיין אייגענע לעבן,
אלעס ווייל איך בין א מיידל.
The Yiddish Daily Forward welcomes reader comments in order to promote thoughtful discussion on issues of importance to the Jewish community. In the interest of maintaining a civil forum, The Yiddish Daily Forwardrequires that all commenters be appropriately respectful toward our writers, other commenters and the subjects of the articles. Vigorous debate and reasoned critique are welcome; name-calling and personal invective are not. While we generally do not seek to edit or actively moderate comments, our spam filter prevents most links and certain key words from being posted and The Yiddish Daily Forward reserves the right to remove comments for any reason.