מיכעלעך און שיכעלעך

Susie’s Shoesies

פֿון לעאָן עלבע

מיכעלע איז געווען אַ ייִנגעלע, וואָס האָט געהאַט אַ שיכעלע אויף יעדן פֿיסעלע, וואָרעם עס זענען דאָ אויך מיכעלעך, וואָס האָבן ניט קיין שיכעלעך.

גייט אַזוי איין מאָל אין גאַס מיכעלע און אויף יעדן פֿיסעלע טראָגט ער אַ שיכעלע. קומט אָן אַנטקעגן אַן אַנדער מיכעלע, פֿון די מיכעלעך, וואָס האָבן ניט קיין שיכעלעך.

מיכעלע מיט די שיכעלעך האָט ניט געזען דאָס מיכעלע אָן די שיכעלעך. אָבער מיכעלעס שיכעלעך האָט יאָ דערזען דאָס מיכעלע אָן די שיכעלעך, ווײַל ער האָט אויף זיי זייער שטאַרק געקוקט, און ער האָט אין דער שטיל געזאָגט:

— אָ, ווען איך האָב אַזעלכע שיכעלעך!

רופֿט זיך אָן איין מיכעלעס שיכעלע צום אַנדערן שיכעלע:

— זעסט, חבֿר־שיכעלע, אַ באָרוועס מיכעלע? לאָמיר אַראָפּגיין פֿון אונדזער מיכעלעס פֿיסעלעך און אַרויפֿגיין צו דעם באָרוועסן מיכעלע אויף די פֿיסעלעך.

זאָגט דאָס אַנדערע שיכעלע:

— וועט דאָך דאָס מיכעלע בלײַבן אָן אַ ברעקל שיכעלע!

זאָגט דאָס ערשטע שיכעלע:

— זײַן טאַטע און זײַן מאַמע האָבן געלט, וועלן זיי אים קויפֿן אַנדערע שיכעלעך. אָבער טאַטע־מאַמע פֿון דעם באָרוועסן מיכעלע האָבן ניט קיין געלט.

זאָגט דאָס צווייטע שיכעלע:

— ביסט גערעכט, חבֿר־שיכעלע. אָבער מיר קענען דאָך ניט לאָזן אונדזער מיכעלע אין מיטן גאַס אָן שיכעלעך. אָט זאָל ער קומען אַהיים און אויסטאָן אונדז און לייגן זיך שלאָפֿן, וועלן מיר ביידע נעמען און אַוועקגיין צום באָרוועסן מיכעלע.

איז מיכעלע מיט די שיכעלעך אַוועק אַהיים, האָט אָפּגעגעסן זײַן אָוונט־מאָלצײַט, זיך אויסגעטאָן און געלייגט זיך שלאָפֿן, און זײַנע שיכעלעך האָט ער אַוועקגעשטעלט, ווי אַלע מאָל, לעבן בעטעלע.

אַז מיכעלע איז אײַנגעשלאָפֿן, רופֿט זיך אָן איין שיכעלע צום צווייטן:

— אויף גיך לאָמיר לויפֿן, חבֿר־שיכעלע, צום באָרוועסן מיכעלע.

האָבן זיי זיך ביידע געלאָזט לויפֿן, איז איין שיכעלע אַוועקגעלאָפֿן, אָבער דאָס צווייטע שיכעלע האָט זיך פֿאַרטשעפּעט אין דעם אייגענעם שנירל און איז געבליבן אַזוי ליגן, ביז עס איז געוואָרן טאָג און מיכעלע איז אויפֿגעשטאַנען.

זעט מיכעלע, עס פֿעלט אַ שיכעלע. טראַכט מיכעלע: ווי קען דאָס זײַן אַ מיכעלע מיט איין שיכעלע? אַלע טאָג טוט ער אָן צוויי שיכעלעך, און נעכטן בײַ נאַכט האָט ער אויך אויסגעטאָן צוויי שיכעלעך? אפֿשר איז איין שיכעלע אַוועק מיט אַ פֿיסעלע?

גיט מיכעלע אַ קוק: ביידע פֿיסעלעך! הײַנט וווּ האָט געקענט אַהינקומען אַ שיכעלע? קען דאָס זײַן, אַז דאָס שיכעלע איז אַליין אַוועק אָן אַ פֿיסעלע? מען דאַרף אָקערשט פֿרעגן בײַם שיכעלע, וואָס איז איבערגעבליבן: אפֿשר ווייסט דאָס איבערגעבליבענע שיכעלע, וווּ ס’איז אַוועק יענץ שיכעלע?

אַזוי טראַכט זיך מיכעלע, און ער גיט אַ פֿרעג בײַם איבערגעבליבענעם שיכעלע:

— שיכעלע, שיכעלע,

זאָג דו מיר נאָר!

זאָג דײַן קליין מיכעלע,

וווּ איז דײַן פּאָר?

ענטפֿערט דאָס איבערגעבליבענע שיכעלע:

— מיכעלע, מיכעלע,

כ’ווייס, וווּ דײַן שיכעלע,

וואָס דו פֿלעגסט טראָגן

צוזאַמען מיט מיר,

אויסזאָגן אָבער

קען איך ניט דיר.

פֿרעגט מיכעלע:

— פֿאַר וואָס?

ענטפֿערט דאָס שיכעלע אויף קאַטאָוועס:

— פֿאַר שבת.

בעט זיך מיכעלע בײַם שיכעלע:

— זאָג מיר אָן המצאָות, זאָג מיר אויס, וועל איך דיר קויפֿן נײַע שנירלעך און איך וועל דיך נעמען צום שטיוול־פּוצער, ער זאָל דיך אויספּוצן און דו וועסט שײַנען ווי אַ נײַ שיכעלע.

ענטפֿערט דאָס שיכעלע:

— מיכעלע, מיכעלע,

וואָס טויג דיר איין שיכעלע?

וואָס טויג מיר דער שײַן?

כ’קען איינער ניט זײַן.

זאָגט מיכעלע:

— נו, טאָ גיי זוך אויף יענץ שיכעלע און קום צוריק מיט אים צו דײַן מיכעלע, וועט איר ווידער זײַן צוויי.

ענטפֿערט דאָס שיכעלע:

— ניין, מײַן ליב מיכעלע! איך וויל שוין אויך ניט בלײַבן דײַן שיכעלע, און איך וועל אַוועק וווּהין מײַן חבֿר איז אַוועק. און דו, מיכעלע, וועסט שוין קויפֿן נײַע שיכעלעך.

זאָגט מיכעלע:

— ניין, איך וועל דיך ניט לאָזן אַוועקגיין פֿון מיר.

זאָגט ווײַטער דאָס שיכעלע:

— מיכעלע, מיכעלע,

וואָס טויג דיר איין שיכעלע?

כ’וויל ניט זײַן איינער אַליין,

לאָז מיך צום אַנדערן שיכעלע גיין.

זאָגט מיכעלע צום שיכעלע:

— ניין, איך וועל דיך ניט לאָזן גיין, וווּ דו וועסט מיר ניט זאָגן, וווּ דאָס איז.

האָט דאָס שיכעלע דערציילט מיכעלען די גאַנצע מעשׂה מיטן באָרוועסן ייִנגעלע, וואָס איז פֿון די מיכעלעך, וועלכע האָבן ניט קיין שיכעלעך. אָבער מיכעלע האָט זייער האָלט געהאַט זײַנע שיכעלעך און ער האָט זיי געהאַלטן זייער ריין און געפֿירט רק צום שטיוול־פּוצער פּוצן זיי. זאָגט מיכעלע צום שיכעלע:

— אָבער דאָס באָרוועסע מיכעלע האָט ניט קיין געלט, און ער וועט אײַך ניט קענען פֿירן צום שטיוול־פּוצער פּוצן און רייניקן און ער וועט אײַך ניט קענען קויפֿן קיין נײַע שנירלעך אַלע ווײַלע.

זאָגט דאָס שיכעלע צו מיכעלע:

— איז ווײַטער אַ דאגה! אַבי דעם באָרוועסן מיכעלען וועט זײַן וואַרעם און טרוקן אין די פֿיסעלעך.

זאָגט מיכעלע צום שיכעלע:

— נו, איז גיי געזונטערהייט צום באָרוועסן מיכעלע און טראָגט זיך ביידע געזונטערהייט אויף זײַנע פֿיסעלעך, און איך וועל שוין בעטן בײַ דער מאַמען, זי זאָל מיר קויפֿן אַנדערע שיכעלעך.

און מיכעלע האָט געגעבן דעם שיכעלע אויפֿן וועג צוויי פּאָר שנירלעך נײַע און אַ בערשטל מיט שוכוואַקס, אַז דאָס באָרוועסע מיכעלע זאָל קענען האַלטן ריין די שיכעלעך און פּוצן זיי. און דאָס שיכעלע איז אַוועק, שפּרינגענדיק און טאַנצנדיק, צום באָרוועסן מיכעלע.

ווען דאָס שיכעלע איז געקומען צום הײַזל פֿון דעם באָרוועסן מיכעלע, האָט ער דערהערט, ווי דאָס באָרוועסע מיכעלע זאָגט צו דעם איין שיכעלע:

— וואָס זאָל איך טאָן, איך באָרוועסער מיכעלע?

וואָס קען איך טאָן מיט איינעם אַ שיכעלע?

זאָל איך אויף איין פֿוס דאָס טראָגן,

וואָס וועט דער צווייטער פֿוס זאָגן?

און דאָס שיכעלע ענטפֿערט דעם באָרוועסן מיכעלע:

— וויין ניט, וויין ניט, מיכעלע,

באַלד קומט נאָך אַ שיכעלע.

און בײַ די ווערטער איז דאָס צווייטע שיכעלע אַרײַן צום באָרוועסן ייִנגעלע אין הײַזעלע, און דאָס באָרוועסע מיכעלע האָט שוין געהאַט נאָך אַ שיכעלע, און אים איז געווען טרוקן און וואַרעם אין ביידע פֿיס.