אַדאָפּטירטע פֿרוי פֿרעגט אַ סענסיטיווע פֿראַגע

Adopted Woman Asks a Sensitive Question

טײַערע בינטל־בליצבריווניצע,

איך בין עטלעכע און פֿערציק יאָר אַלט און איך בין אַן אַדאָפּטירטע. מיט פֿופֿצן יאָר צוריק האָב איך אויפֿגעזוכט מײַן ביאָלאָגישע מוטער, מיט וועמען איך בין איצט אין אַ גוטער באַציִונג. זי האָט דעמאָלט געפֿרעגט מײַן ביאָלאָגישן פֿאָטער אויב ער וויל אַז איך זאָל זיך שטעלן אין פֿאַרבינדונג מיט אים. ער האָט געענטפֿערט אַז ניט. די סיבה: ווײַל ער וויל ניט אַז זײַן ייִנגערע טאָכטער, מײַן ביאָלאָגישע האַלבשוועסטער, זאָל וויסן אַז ער האָט געבוירן נאָך אַ קינד. מיט עטלעכע יאָר שפּעטער האָב איך זיך פֿאָרט געשטעלט אין פֿאַרבינדונג מיט אים, און ער האָט באַשטעטיקט אַז ער וויל ניט קיין קאָנטאַקט.

איך האָב איצט אַ קליין טעכטערל, און איך טראַכט פֿון מאָל צו מאָל וועגן דעם פֿאַקט אַז איך האָב אַ ביאָלאָגישע האַלבשוועסטער אויף דער וועלט וואָס ווייסט ניט וועגן מיר און אויך ניט וועגן איר האַלב־פּלימעניצע. איך האָב אַפֿילו אויסגעמיטן גענעטישע אונטערזוכונגען ווי די „געפֿינט אײַערע קרובֿים‟־אונטערזוכונג פֿון „23־ענד־מי‟ ווײַל אַזוי װאָלט מײַן האַלבשוועסטער געקאָנט זיך דערוויסן וועגן מיר. אָבער איך פֿרעג זיך: צי האָט מײַן ביאָלאָגישער פֿאָטער טאַקע דאָס רעכט צו באַהאַלטן דעם פֿאַקט פֿון מײַן עקזיסטענץ פֿון מײַן האַלבשוועסטער? צי האָב איך דאָס רעכט, צי בין איך אַפֿילו מחויבֿ, איר אויסצוזאָגן… צי וואָלט דאָס גיכער געווען אַן אומיושר, אַזוי ווי דער פֿאָטער וויל ניט, אַז זי זאָל וויסן? צי מעג איך, צום ווייניקסטנס, זיך לאָזן אונטערזוכן גענעטיש, אַפֿילו אויב דאָס טראָגט אין זיך די ריזיקע אַז דער סוד וועט אַנטפּלעקט ווערן?

אַ דאַנק,

צי מוז איך בלײַבן אָן אַ האַלבשוועסטער?

טײַערע האַלבשוועסטערלאָזע,

דאָס איז טאַקע אַ קאָמפּליצירטע פֿראַגע. צום טייל איז זי אַ יורידישע און איך בין דאָך ניט קיין אַדוואָקאַט. אָבער איך האָב אַ ביסל געלייענט וועגן דעם ענין, וועל איך פּרוּוון איבערגעבן דאָס וואָס איך האָב אויסגעפֿונען, ווי אויך מײַן פּערזענלעכע מײנונג, וואָס שייך יושר און שׂכל.

קודם־כּל, פֿון אַ יורידישן קוקווינקל, מעגט איר אויסזוכן די האַלבשוועסטער און זיך שטעלן אין פֿאַרבינדונג מיט איר – ס’איז ניטאָ קיין געזעץ קעגן דעם.

איר מוזט אָבער נעמען אין באַטראַכט אַז איר ווייסט באמת ניט וואָס ס’וועט זײַן דער פּועל־יוצא דערפֿון. איר ווייסט זייער ווייניק וועגן איר, וועגן אײַער ביאָלאָגישן פֿאָטער, וועגן זייער באַציִונג, אאַז”וו. ס’איז ניטאָ באמת קיין אופֿן אויסצוגעפֿינען פֿון פֿריִער. איר קענט פֿרעגן בײַ דער ביאָלאָגישער מוטער אָבער אַפֿילו אויב זי איז נאָך אַלץ אין אַ רעלאַטיוו נאָענטער פֿאַרבינדונג מיטן ביאָ־פֿאָטער, איז ניטאָ קיין גאַראַנטיע אַז זי איז אַ פֿאַרלאָזלעכער עדות וואָס אָנבאַלאַנגט די דאָזיקע אינטימע פֿראַגעס.

אויסצוזוכן די האַלבשוועסטער וואָלט געווען ריזיקאַליש; ס’וואָלט געקענט שאַטן אי דעם ביאָ־פֿאָטער, אי דער האַלבשוועסטער, אי עווענטועל אײַער באַציִונג מיט דער ביאָ־מוטער. און איך וואָלט אַפֿילו געזאָגט אַז די ידיעה וועגן אײַער עקזיסטענץ קאָן טאַקע איבערקערן וועלטן – אַנדערש וואָלט דער ביאָ־פֿאָטער זיך אפֿשר ניט אַזוי קאַטעגאָריש אָפּגעזאָגט פֿון פֿאַרבינדן זיך מיט אײַך.

פֿון אַן עטישן שטאַנדפּונקט זענען דאָ אַ פּאָר אַרגומענטן פֿאַר וואָס סע וואָלט געווען בעסער זיך ניט אַנטקעגנצושטעלן קעגן דעם ביאָ־פֿאָטערס רצון. קודם־כּל, ניט געקוקט אויף דעם אַז אַזוי גערופֿענע „אָפֿענע‟ אַדאָפּטירונגען (אַז דאָס אַדאָפּטירטע קינד האָט עפּעס אַ קאָנטאַקט מיט די ביאָ־עלטערן אַפֿילו קינדווײַז) ווערן אַלץ מער פֿאַרשפּרייט, זענען נאָך אַלץ פֿאַראַן געזעצן אין געוויסע שטאַטן וואָס באַשיצן די פּריוואַטקייט פֿון ביאָ־עלטערן, און דערלויבן אַז מע זאָל אויפֿדעקן זייערע נעמען בלויז אויב זיי זענען מסכּים – אַ סימן אַז דאָס מסכּים זײַן איז אַ פּרינציפּ וואָס די געריכטן האַלטן פֿאַר וויכטיק.

על־אַחת־כּמה־וכמה אין שײַכות מיט ביאָ־געשוועסטער: כאָטש אין אַ טייל שטאַטן האָט אַן אַדאָפּטירט קינד, ווען עס וואַקסט אויס, דאָס רעכט אויסצוגעפֿינען די נעמען פֿון די ביאָ־עלטערן (דורכן קוקן אויף דער אָריגינעלער מעטריקע), איז ניטאָ קיין יורידישער באַגריף אַז דאָס אַדאָפּטירטע קינד האָט דאָס רעכט זיך צו דערוויסן וועגן אַנדערע ביאָ־קרובֿים. דאָס הייסט אַז, סײַדן מען זוכט אַליין דורך אַנדערע מיטלען, קומט די ידיעה וועגן געשוועסטער געוויינטלעך, אויב בכלל, פֿון די ביאָ־עלטערן, נאָך דעם ווי אַ פֿאַרבינדונג מיט זיי ווערט פֿעסטגעשטעלט.

אין אײַער פֿאַל איז טאַקע אַזוי: איר וואָלט אַפֿילו ניט געוווּסט וועגן דער האַלבשוועסטער ווען די ביאָ־עלטערן וואָלטן אײַך ניט דערציילט, אַ סימן אַז ס’װאָלט ניט געװען עטיש אויסצוניצן די דאָזיקע אינפֿאָרמאַציע אויף אַ צוועק וואָס זיי האָבן ניט פֿאָרויסגעזען, קעגן זייער בפֿירושן ווילן.

נאָך אַ סיבה פֿאַר וואָס ס’איז וויכטיק ניט אַריבערצוטרעטן איבער די גרענעצן פֿון דער פּריוואַטקייט פֿון די ביאָ־עלטערן איז ווײַל די סיסטעם פֿון אַדאָפּטירונג אַרבעט בכלל צום טייל צוליב דעם פּרינציפּ פֿון פּריוואַטקייט: ווען ביאָ־עלטערן וואָס ווילן ניט קיין פֿאַרבינדונג מיט די ביאָ־קינדער וואָלטן זיך ניט געקענט פֿאַרלאָזן אויף דעם אַז זייער פּריוואַטקייט וועט באַשיצט ווערן, וואָלטן ווייניקער ביאָ־עלטערן געלאָזט זייערע קינדער אַדאָפּטירט ווערן דורך אַ געזעצלעכן פּראָצעס, און ס’איז מעגלעך אַז זיי וואָלטן, צווישן אַנדערע, אָפֿטער איבערגעלאָזט די קינדער פּשוט אויף הפֿקר.

פֿון אַ פּראַגמאַטישן קוקווינקל קען פּשוט זײַן אַ ביסל געפֿערלעך זיך אַנטקעגנצושטעלן קעגן די וווּנטשן פֿון עמעצן – אויב ער רעאַגירט זייער שלעכט אויף דעם וואָלט ער אַפֿילו געקענט פּרוּוון אײַך אָנטאָן צרות, חלילה.

פֿון דער צווייטער זײַט, איז אַוודאי אויך מעגלעך אַז אויב איר וועט זיך טאַקע שטעלן אין פֿאַרבינדונג מיט דער האַלבשוועסטער, וועט זיך זייער שיין אײַנגעבן – ווער ווייסט? איך בין זיכער אַז איר זײַט זייער נײַגעריק וועגן איר. אָבער אויב איר וועט באַשליסן זי טאַקע אויסצוזוכן, זאָלט איר זיך צו ערשט אַ ביסל צוגרייטן. פֿאַרבינדט זיך מיט אַנדערע דערוואַקסענע אַדאָפּטירטע אין ענלעכע סיטואַציעס. עצהט זיך מיט דער ביאָ־מוטער וועגן דעם בעסטן צוגאַנג. פֿרעגט זי צי זי ווייסט עפּעס וועגן דעם ביאָ־פֿאָטער, דער האַלבשוועסטער, אָדער דער באַציִונג צווישן די ביידע וואָס וואָלט געווען וויכטיק פֿאַר אײַך צו וויסן. פֿרעגט זי בפֿרט אויב ס’איז דאָ אַ מעגלעכקייט אַז ער וועט זיך אָפּרופֿן אויף אַ גוואַלדיקן אופֿן. רעדט מיט אַן אַדוואָקאַט, טאָמער וואָס, כּדי זיך צו אינפֿאָרמירן וועגן אײַערע רעכט און ווי אַזוי זיך צוצוגרייטן אויף מעגלעכע שלעכטע רעאַקציעס. טראַכט איבער די מעגלעכקייט צו וואַרטן ביז נאָך דעם ביאָ־פֿאָטערס טויט (כאָטש איך וואָלט געדאַרפֿט אָנשרײַבן אַ גאַנצע צווייטע רובריק כּדי צו אַנאַליזירן די עטישע מעלות און חסרונות פֿון דעם דאָזיקן צוגאַנג). און אויב איר באַשליסט אַז איר ווילט דאָס טאָן בעת ער לעבט נאָך, זאָלט איר וואָרענען דעם ביאָ־פֿאָטער פֿון פֿריִער, ער זאָל אַליין האָבן די געלעגנהייט צו ערשט צו רעדן מיט זײַן טאָכטער אויב ער וויל – און אויב דאָס קלינגט צו שווער אָדער פּריקרע, איז דאָס אַ סימן אַז ס’איז ניט כּדאַי אויסצוזוכן די האַלבשוועסטער.

וואָס שײך גענעטישע אונטערזוכונגען, מיין איך אַז איר קענט זיך רויִק לאָזן אונטערזוכן. ס’איז שיין פֿון אײַער זײַט אַז איר האָט זיך געזאָרגט וועגן דעם די אַלע יאָרן, אָבער איך מיין אַז אַפֿילו ווען אַזאַ אונטערזוכונג וואָלט געפֿירט צו דעם אַז די האַלבשוועסטער זאָל זיך דערוויסן וועגן אײַך (וואָס וועט סײַ ווי מסתּמא ניט געשען), וואָלט דאָס שוין ניט געווען אײַער אַחריות – דער ביאָ־פֿאָטער האָט געבעטן אַז איר זאָלט זיך ניט שטעלן אין פֿאַרבינדונג מיט אים – ניט אַז איר זאָלט באַהאַלטן אײַער עקזיסטענץ אין אַלע עפֿנטלעכע פֿאָרומס וווּ זי וואָלט זיך צופֿעליק געקענט אָנטרעפֿן אויף אײַך. און אויב זי אַליין נעמט אָנטייל אינעם „געפֿינט אײַערע קרובֿים‟־פּראָיעקט פֿון „23־ענד־מי‟, האָט זי אַליין אָנגענומען אויף זיך די ריזיקע אַז אַזוי אַרום קאָן זי אויסגעפֿינען וועגן אַזעלכע פֿאַרבאָרגענע קרובֿים.

זאָל זײַן מיט מזל!

די בינטל־בליצבריווניצע