נישט נאָר קאָכן קען מען אין קיך

Kitchens Are Not Just For Cooking

פֿון ריקי רויז

א פאר וואכן צוריק האב איך ארויפגעשטעלט א קליינע ווידיא וויאזוי איך זינג א חזנות שטיקל אויף מיין אינסטאגראם און דער עולם איז דאס זייער געפעלן און פארלאנגט צו הערן מער. אין דער אמת׳ן בין איך נישט אזוי אריינגעטאן אין די סארט מוזיק, נאר מיין עלטערע שוועסטער פלעגט זיך אלץ צוהערן צו חזנות און איך האב אביסל אויפגעכאפט. סוף כל סוף האב איך ליב אלע מינים מוזיק און קונסט (ארט).

For more Riki Rose Music, go to
Facebook: Riki’s Music and Musings Twitter: @Riki_Rose
Snapchat: @riki_rose

אויך מיר אַ וואַקאַציע

Vacationing Chassidish Style

פֿון ריקי רויז

אין א ראד פון בענקלעך און ניוגאד׳ס, ליגשטולן, אויפן גראז אין די קאנטרי, זיצט א גרופע אויסגעמוטשעטע אידענעס, פרויען און יענטעס און רעדן פון די קוראנטע געשעענישן און נייעס וואס איז נאכנישט אנגעקומען צו „קול מבשר‟ אדער וואס די מענטשן פון די מעשה ווייסן נאך אליינס נישט דערפון…

וועלכע לעפקאוויטש האט, למשל, א שידוך געטאן מיט וועלכע יאקאבאוויטש, אדער אויב זיי גייען א שידוך טאן… צי פרידמאן האט זיך צעשיידט, צי ווערצבערגער האט זיך געגט… דבורה יוכבד האט געקויפט א bugaboo וועגעלע אויף באָרג, און חנה צירל האט געקויפט א זעקס טויזענט־דאלערדיגע אנצוג (אוודאי און שווארץ)… ביילא שיינדלס טאכטער האט זיך „נעבעך‟ אויסגעטאן דאס שפיצל און אנגעטון א שייטל! (יעצט איז זי העפּי?!) ברכה משכט׳ס זון „נעבעך‟ קוקט אויס ממש ווי א שייגעץ מיט דעם קליינעם גויישן קאפל (אזוי דערציילט מיר א גוי, אז ער איז געווען אין תפילה און אלע גויים האבן געטראגן דעם קאפל!)

און פונקט ווען צפורה קריינדל מיינט שוין אז ענדליך ענדליך קען זי פארברענגען און לאכן אן א שטער, צעקלינגט זיך איר קליינע פינקע [ראזע] קינדער־מאניטער און עס הילכט אפ א יאמערליך געוויין פון די אנדערע זייט. מיט גרויס פאניק און יאגעניש הייבט זי זיך אויף פון איר באקוועמע זיץ און לויפט אריין אין באנגעלוי צו בארואיגן דאס קינד.

Read more

צניעות לפנים משורת הדין

How To Dress Very, Very, Very Modestly

פֿון ריקי רויז

חשוב׳ע אידישע פרויען און מיידלעך! וויבאלד עס דערנענטערן זיך די זומער טעג, און די וועטער ווערט שוין אביסל ווארימער, ווילן מיר אייך דערמאנען צו זיין עקסטער פארזיכטיג אין משמרת הצניעות, און מאכן זיכער נישט חלילה צו ציען קיין אויפמערקזאמקייט פון מענער!

קודם כל די לענג פון די קליידער דארף בלייבן די זעלבע ווי א גאנץ יאר. פיר אינטשעס נאך די קניען, פארשטייט זיך. און אויך די קאליר זאל זיין א טונקעלערע קאליר. ווייס, געל, אדער סיי וועלכע ליכטיגע קאלירן איז מער אויפאלנד, שרײַעדיק, און איז קעגן די הלכות פון צניעות! עס איז דא אזאנע סארט שעסלעך, האַלבקליידלעך, וואס איז פון א לייכטערע סחורה, עס רופט זיך סלינקי. זייט וויסן אז דאס איז גאר אומאיידל ווייל דאס קלעפט צום גוף און אנטדעקט די פארעם פון א פרוי. און א אידיש מיידל ברויך זיין באשיידן און באהאלטן. עס איז דא צו קויפן קליידער פון א לייכטערע קאטאן סחורה. די זעלבע מיט טי־שורטס.

Read more

אַ קלונג צו דער מוטער

A Phone Call to My Mother

פֿון ריקי רויז

„העלא?‟

„יא, ווער איז דעיס?‟

„רבקה׳לע.‟

„אהההה, רבקה׳לע…‟ מען קען הערן די צומישטע געפילן פונעם אנדערן זייט טרייבל. דאס לעכצן און ליבשאפט. פון איין זייט איז זי באגייסטערט און איבעראשט מיט פרייד צו הערן פון איר טאכטער. פון די אנדערע זייט קען מען הערן די ווייטאג און בענקעניש. די אנטוישטקייט, אבער אויך די האפענונג אז איר טאכטער וועט זיך נאך צוריקקערן צו אירע וועגן.

ווען א טאכטער רופט געווענטליך אן איר מוטער איז עס א פשוט׳ע און אן אפטע רוף. אמאל פאר א רעצעפט, אמאל פאר א גוטע עצה און אסך מאל סתם אזוי א שמועס צו טאן. אבער פאר מיר איז דאס נישט אזא גרינגע פעולה. יעדעס מאל איך האלט דעם טרייבל און קוועטש אריין די נומערן, ציטערן מיינע הענט. די געפילן רוישן, און די ענקזייעטי רוקט זיך אן! שולד געפילן, ווייטאג, בענקעניש, אויפרעגעניש, באליידיקונג און דעפרעסיע הייבט אן מיר צו מוטשען און נאגן. איך שעפשע א תפילה אז מען זאל נישט ענטפערן, כדי איך זאל דאס קענען אפשטופן אויף שפעטער. און אז ענטפערט מען שוין יא נעם איך זיך צאם די קוראזש און איך קלאר מיין שטימע אז מען זאל נישט קענען הערן וואס עס גייט יעצט פאר פון די אנדערע זייט.

אז ס׳גייט דער שמועס: „נו, וואס מאכט מען עפעס פאר יום טוב?‟, איז עס א גוטע טאג. אבער ווען עס הייבט זיך אן מיט „נו, וואס וועט זיין?‟ אדער „ווען זעהט מען שוין נחת?‟ געבט דאס א ציפ אין הארץ. ווען גייט שוין דער לעכטיגער טאג קומען ווען איעדער וועט איינזען אז איך בין מיך און דאס גייט זיך נישט טוישן? ווען גייט מען מיך שוין אננעמען פאר דעם וואס איך בין?

איך פארשטיי אז צו בעטן דאס פון די גאנצע וועלט איז וויאזוי מ׳זאגט בלע״ז: „טו מאטש טו עסק‟. אבער כאטשיג מיינע עלטערן. און טראץ דעם אלעם שפיר איך זיך נאך אזוי שולדיג פאר׳ן וויי טאן מיין ליבע פאטער און מוטער. עס שטערט מיר זייער אז איך שאף זיי אזויפיל עגמת נפש, און הלוואי ווען איך קען דאס טוישן. אבער איך קען נישט טוישן ווער איך בין. דער רבו״שע האט מיר אזוי באשאפן. איך בין נישט אויסגעשטעלט פאר אזא סארט לעבן ווי מיין משפחה, אבער דאס מיינט נישט אז די ליבשאפט איז קלענער.

עס רייסט מיר מיין הארץ א יעדעס מאל מיין טייערע מאמע זאגט: „ווען וועל איך דיך שוין זעהן?‟ אבער אין אמת׳ן וויל זי מיך נישט זעהן וויאזוי איך זעה אויס א יעדן טאג. זי וויל מיך זעהן פארשטעלטערהייט מיט די שמונה בגדים. זי וויל אזוי שטארק האבן א בונד מיט איר טאכטער, אבער די טאכטער וואס זי וויל האבן א שייכות מיט עקזיסטירט נישט. זי איז א פארשטעלאכץ און א פארעם פון וואס מען האט איר געצוואונגען צו זיין. די רבקה׳לע וואס זי האט געקענט איז קיינמאל נישט געווען עכט. די רבקה׳לע וואס שפרייט אויס אירע פליגלען און טוט פליען היינט — וויל זי נישט קענען.

טייערע אידישע עלטערן, איך בעט אייך: נעמטס אן אייערע קינדער וויאזוי זיי זענען. און אז זעהט איר אייער קינד הייבט אן גיין אויף אן אנדערן דרך, העלפט זיי ארויס און געבט זיי חיזוק זיי זאלן קענען טרעפן זייער פלאץ אויף דער וועלט. מען קען נישט צווינגען אלע קינדער צו זיין די זעלבע. דער אויבערשטער האט יעדן באשאפן אויף זיין אייגנארטיגע אופן און פארעם, און יעדער האט א רעכט צו לעבן אמתדיג מיט זיך און נישט א פארשטעלטן לעבן. אפשר אזוי וועט זיין והשיב לב אבות על הבנים ולב בנים על אבותם. און דעמאלטס וועלן מיר זוכה זיין צו הנה אנכי שלח לכם את אליהו הנביא!

שקר החן, נאָר קוקט ווי שיין!

Beauty in the Eyes of the Viewer

ריקי מאַכט זיך איבער האַרט פֿאַר אײַערע אויגן.

צווישן אונדז גערעדט

Just Between Us

פֿון ריקי רויז

מורי ורבותי, מיט לויב און דאַנק צו השי״ת, וויל איך אייך באקאנט מאכן מיט גאר א חשובע פערזאן — דאס בין איך, ריקי רויז! א פשוטע אידענע פון דריי און צוואנציג יאר מיט גרויסע חלומות.

איך פראביר צו טאן אלעס. אחוץ פון זיצן צען שעה א טאג אין אן אפיס טו איך שרייבן, זינגען, מעיקאפ, קאכן, באקן (אין אמת׳ן אריין די איינציגסטע סיבה פארוואס איך גלייך צו באקן איז כדי כ׳זאל קענען עסן פון די היימישע געבעקס), מאכן בילדער, שטיין פאר׳ן בילדער־מאכער און לאזן יענעם כאפן בילדער פון מיר (מאדעלינג בלע״ז). מיין באליבסטע אקטיוויטעט איז צו מאכן וויצן און ברענגען א שמייכל צו מענטשנס פנים׳ער.

איז פרעגט איר וואס איך טוה? ווי זאגט מען נאר? אביסל פון אלעם!

זייענדיג פון א גאר חסידישע אטמאספערע, פיל איך ווי די פרויען זענען דיסקרימינירט און האבן נישט א מיינונג. עס איז העכסט צייט פאר א טויש און איך האף צו האבן א גוטע השפעה אויף די אלע אידענעס וואס האבן עפעס צו זאגן און האלטן זיך צוריק. צוזאַמען וועט אונזער קול אָפהילכן אין א מוראדיגן אמן!

• « Previous
• 1
• 2
• Next »