עס זענען, צום באַדויערן, ניטאָ קיין סך מיטלשולן מחוץ דער חסידישער וועלט, וווּ מע לערנט די תּלמידים ייִדיש אויף אַן ערנסטן אופֿן. איין באַקאַנטער אויסנאַם איז די „פּלך‟־שול, אַ מאָדערן־אָרטאָדאָקסישע גימנאַזיע אין ירושלים, וווּ דבֿורה קאָסמאַן לערנט שוין העכער 30 יאָר אירע תּלמידות ייִדיש.
יעדעס יאָר שטעלט דער גראַדויִר־קלאַס פֿאָר אַ ספּעקטאַקל אויף מאַמע־לשון, וואָס דינט סײַ ווי אַ טייל פֿון דער סיום־פּראָגראַם, סײַ ווי אַ מין סוף־עקזאַמען. די עלטערן און אַנדערע קרובֿים פֿון די יונגע אַקטריסעס קומען צו דער פֿאָרשטעלונג און קוועלן בײַם זען ווי די מיידלעך שפּילן אויס די ראָלעס אין גאַנצן אויף ייִדיש.
הײַיאָר האָט דער קלאַס פֿון 11 מיידלעך פֿאָרגעשטעלט די פּיעסע „אַשעלע‟ — אַ באַאַרבעטונג פֿון דער אוניווערסאַלער פֿאָלקס־מעשׂה, „סינדערעלאַ‟, אינספּירירט פֿון י. ל. פּרצס דערציילונג, „שׂרה בת טובֿים‟. אין יענער דערציילונג דינט שׂרה בת־טובֿים — די באַרימטע מחברטע פֿון די תּחינות — ווי אַ „גוטע פֿעע‟ (fairy godmother, בלע״ז) וואָס העלפֿט מיידלעך וועלכע געדענקען צו זאָגן די תּחינות.