מײַן באַליבטסטע ירושה־זאַך: אַ קעשענע־זייגערל

Favorite Heirloom: Pocket Watch

פֿון סטיווען אַ. לודסאָן

SCROLL DOWN FOR ENGLISH.

מיט עטלעכע חדשים צוריק האָבן מיר געבעטן אונדזערע לייענער — סײַ פֿונעם ייִדישן פֿאָרווערטס, סײַ פֿונעם ענגלישן — איר זאָלט אונדז צושיקן אַ פֿאָטאָגראַפֿיע און באַשרײַבונג פֿון אײַער באַליבטסטער ירושה־זאַך. דער אָפּרוף איז געווען אַן ענטוזיאַסטישער. אָנהייבנדיק די ערשטע וואָך אין מײַ, דעם חודש געווידמעט דער ייִדישער אַמעריקאַנער קולטור־ירושה, שטעלן מיר יעדן טאָג אַרויף איינע פֿון די ירושה־מעשׂיות.

דורך די אַלע חפֿצים וועט איר זיך אַ ביסל דערוויסן וועגן די אינטערעסאַנטע משפּחה־געשיכטעס פֿון אונדזערע לייענער, און במילא זיך באַקענען מיט געוויסע אַספּעקטן פֿון דער ייִדישער קולטור־געשיכטע פֿון אַ מער פּערזענלעכן קוקווינקל.

אַ קעשענע־זייגערל

פֿון סטיווען אַ. לודסאָן

מײַן טאַטע איז געבוירן געוואָרן אין לעטלאַנד. אין יוני 1939, נאָך דער פּטירה פֿון מײַן זיידן, האָט דער טאַטע באַשלאָסן צו באַזוכן די וועלט־אויסשטעלונג אין ניו־יאָרק. יענעם סעפּטעמבער זענן די דײַטשן אַרײַן אין פּוילן, איז ער שוין געבליבן אין אַמעריקע.

זײַן מאַמע און פֿינעף ברידער און שוועסטער זענען אַלע אומגעבראַכט געוואָרן אינעם חורבן. איין ברודער האָט יאָ איבערגעלעבט דעם חורבן, אַ דאַנק זײַן באַזעצן זיך אין ארץ־ישׂראל אין די שפּעט־1930ער. צום גליק האָט ער געהאַט מיטגענומען זײַן זיידנס קעשענע־זייגערל וואָס ער האָט שפּעטער געשאָנקען זײַן זון, מײַן שוועסטערקינד.

די געשיכטע האָט מיך שטאַרק אינספּירירט אָנצוהייבן מײַן אייגענע ירושה־זאַך ווײַל ס׳גיט מיר אַ געפֿיל אַז איך פֿאַראייניק זיך מיט מײַנע אָבֿות. דערפֿאַר, ווען איך האָב פֿאַרענדיקט קאָרנעל־אוניווערסיטעט, האָבן מײַנע טאַטע־מאַמע מיר געשאָנקען אַ גאָלדן זייגערל. בײַ מיר סימבאָליזירט עס סײַ טרויער פֿאַר דעם וואָס מיר האָבן פֿאַרלוירן אָבער אויך האָפֿענונג און דאַנקבאַרשאַפֿט וואָס איך בין געבוירן געוואָרן אין אַמעריקע און גענאָסן פֿון אַ באַקוועם לעבן.

דאָס קעשענע־זייגערל ליגט עד־היום אויף מײַן שרײַבטיש. אַ מאָל איז די צײַט אויפֿן זייגער נישט אַקוראַט אָבער ס׳מאַכט נישט אויס ווײַל עס פֿאַרבינדט מיך מיט מײַן פֿאַרלוירענער משפּחה און אַ פֿאַרלוירענער וועלט.

---

Several months ago we asked you, readers of the Yiddish and English Forward, to send us a photo and description of your favorite heirloom. The response was an enthusiastic one. Beginning the first week of May, Jewish American Heritage Month, we will publish each of these stories daily on our website.

By reading about these family treasures, you will discover some of the fascinating family histories of our readers, as well as their Jewish cultural context from a personal perspective.

If you can read some Yiddish, try reading the Yiddish passage above, which comes with a special feature: every time you click on a word, the English translation appears!

---

My Father’s Watch

by Steven A. Ludsin

My father was born in Latvia. In June 1939, after the death of my grandfather, he decided to visit the New York World’s Fair. That September, the Nazis invaded Poland so he decided to stay in America.

He lost his mother and five brothers and sisters in the Holocaust. His only remaining sibling, who survived by going to Palestine in the late 1930s, had taken along my grandfather’s pocket watch which he later gave to his son, my first cousin.

This all inspired me to want to start my own heirloom because it gave me the feeling of going back in time. So when I graduated Cornell University, my parents gave me a gold watch. It truly encapsulates the feelings of loss and grief but also of hope and gratitude. After all, I was born in America and enjoyed a comfortable life and upbringing. I still have the gold pocket watch on my desk and although it doesn’t always keep perfect time, it brings me a sense of connectedness to a lost family and a lost world