דער נסתּר (1884־1950) — שרײַבער
שמואל זאַראָמב (1896־1941) — שרײַבער
אליקום צונזער (1840־1913) — פֿאָלקס־זינגער און פּראָפֿעסיאָנעלער בדחן
שמואל גאָדינער (1892־1942) — פּראָזאַיִקער.
אָשר שוואַרצמאַן (1889־1919) — פּאָעט־ראָמאַנטיקער
אורי לעסער (1863־1937) — מאָלער
דוד איגנאַטאָוו (1885־1954) — פּראָזע־שרײַבער, מאָדערניסט
„קול מבֿשׂר‟ (1862־1872) — די ערשטע ייִדישע וואָכבלאַט אין רוסלאַנד.
זלמן רייזען (1888־1940) — ליטעראַטור־ און שפּראַך־פֿאָרשער, פּיאָנער פֿון ייִדישער לעקסיקאָגראַפֿיע, פּובליציסט.
לייב נײַדוס (1890־1918) — דיכטער
נוח פּרילוצקי (1882־1941) — שריפֿטשטעלער, שפּראַך־פֿאָרשער, פֿאָלקלאָריסט
יעקבֿ דינעזאָן (1856־1919) — שרײַבער. שאַפֿער פֿונעם סענטימענטאַלן ייִדישן ראָמאַן.
יוסף בודקאָ (1888־1940) — מאָלער און גראַפֿיקער
איטשע־מאיר ווײַסענבערג (1881־1938) — פּראָזע־שרײַבער, אַרויסגעגעבן און רעדאַקטירט אַ גאַצע ריי צײַטשריפֿטן און ביכער פֿון יונגע שרײַבערס אין פּוילן.
דוד בערגעלסאָן (1884־1952) — פּראָזע־שרײַבער, דראַמאַטורג, צווישן די גרינדער פֿון דער ייִדישער מאָדערנער ליטעראַטור.
לאָמיר דערמאָנען די אומגעקומענע ייִדישע שרײַבער בעת דעם אַנטיסעמיטישן סטאַלין־טעראָר
הערמאַן יאַבלאָקאָוו (1903־1981) — אַקטיאָר, שרײַבער, מחבר פֿונעם באַקאַנט ליד „פּאַפּיראָסן‟.
דער טונקעלער (יוסף טונקעל, 1881־1949) — שרײַבער־הומאָריסט. געשאַפֿן אין פּוילן און אַמעריקע.
מאָריס ווינטשעווסקי (ליפּע בן־ציון נאָוואַכאָוויטש, 1856־1932) — פּראָלעטאַרישער פּאָעט, רעדאַקטאָר פֿון סאָציאַליסטישע אויסגאַבעס אין אַמעריקע.
י. י. סיגאַל (1896־1959) — דיכטער, רעדאַקטאָר פֿון „דער קאַנעדער אָדלער‟.
יהושע־מרדכי ליפֿשיץ (1829־1878) — משׂכּיל און שריפֿטשטעלער. איינער פֿון די ערשטע גרינדער פֿון דער מאָדערנער ייִדישער שפּראַך.
יאַנקל אַדלער (1895־1949) — מאָלער