אַ בינטל בליצבריוו: ער רעדט מער ניט מיט מיר

A Bintl Blitsbriv: He Won't Talk to Me

פֿון די בינטל־בליצבריווניצע

שיקט אײַערע שאלות צו: bintlblitsbriv@forward.com

טײַערע בינטל־בליצבריווניצע,

ס’האָט זיך געשאַפֿן בײַ מיר אַן אומבאַקװעמע סיטואַציע אין מײַן קליינער געזעלשאַפֿטלעכער סבֿיבֿה: עס זענען דאָ צוויי מענטשן מיט וועמען איך האָב אָנגעשטרענגטע באַציִונגען, און עס טרעפֿט ניט זעלטן אַז מיר געפֿינען זיך אױפֿן זעלבן קליינטשיקן אָרט. זאָגן דעם ערשטן אַ גיכן שלום־עליכם איז שוין אַ געוווינהייט, אָבער מיטן צװײטן איז אַן אַנדער, מער טרױעריקע מעשׂה, ווײַל כאָטש מיר זענען געווען גוטע פֿרײַנד רעדט ער בכלל ניט מיט מיר צוליב סיבות וואָס זענען מיר ניט קלאָר. איך וויל זײַן העפֿלעך און אים באַגריסן, אָבער ס׳איז מיר ניט באַקװעם צוצוגײן צו עמעצן װאָס וויל קענטיק ניט שמועסן מיט מיר. בקיצור, ס’רײַסט מיר דאָס האַרץ צו זיצן אין זאַל מיט אַ נאָענטן מענטש וואָס וויל ניט רעדן מיט מיר, און איך װײס ניט װי אַזױ זיך צו פֿירן.

װאָס עצהט איר: גיין אױף אונטערנעמונגען און זיך באַהאַלטן אין אַ װינקל אומעטיקערהייט? צי זיצן אין דער הײם און חלומען וועגן אַן אידילישער סבֿיבֿה, פֿרײַ פֿון קאָמפּליצירטע באַציִונגען?

גרוסן פֿון אַ פֿאַרצװייפֿלט מײדל װאָס פֿילט זיך װי אַ מצורע.

טײַערע מצורעטע,

נו, קיין איינע פֿון די ברירות וואָס איר לייגט פֿאָר איז ניט געוווּנטשן, אָבער דאָס ווייסט איר שוין אַליין.

דאַכט זיך, אַז אײַער פֿראַגע איז מסתּמא אַן אַנדערע, דהײַנו: „ווי אַזוי קען איך אַרויסקריכן פֿון מײַן טיפֿן עגמת־נפֿש וועגן מײַנע איבערגעהאַקטע פֿרײַנדשאַפֿטן, און ווי אַזוי קען איך בײַקומען מײַן שעמעוודיקייט ווען איך זע די צוויי מענטשן, כּדי איך זאָל ניט מוזן פֿאַרלאָזן אַ געזעלשאַפֿט וואָס איז מיר טײַער?‟

ניט קיין גרינגע פֿראַגעס — איך לײַד מיט מיט אײַך. ס׳איז טאַקע ניט גרינג זיך צו זען מיט מענטשן וואָס רופֿן אַרויס נעגאַטיווע געפֿילן, ספּעציעל ווען די געפֿילן זענען נאָך פֿרישע.

איין ברירה איז צו מאַכן אַ שטיקל איבעררײַס פֿון דער דאָזיקער סבֿיבֿה. אויב אַ געוויסע זאַך טוט צו פֿיל וויי איז אַ מאָל בעסער אויף דערווײַל זיך דערווײַטערן דערפֿון. זיצט אָבער ניט אין דער היים! געפֿינט אַנדערע סבֿיבֿות וווּ איר קענט זיך באַקענען מיט מענטשן. ס׳איז סײַ־ווי גוט צו פֿאַרברענגען מיט מער ווי איין געזעלשאַפֿט.

אָדער איר קענט זיך אָנטאָן אַ כּוח און יאָ ווײַטער גיין אויף די אונטערנעמונגען. איר האָט דאָך פּונקט אַזאַ רעכט דאָרט בײַצוזײַן ווי די אַנדערע! באַהאַלט זיך אָבער ניט אין ווינקל; פֿאַרברענגט מיט אײַערע אַנדערע חבֿרים און באַקענט זיך מיט נײַע מענטשן. לכתּחילה וועט אײַך אפֿשר זײַן אַ ביסל אומבאַקוועם אָבער מיט דער צײַט וועט איר זיך שוין צוגעוויינען.

אין דעם פֿאַל לייג איך פֿאָר אַז איר זאָלט טאָן ביידע זאַכן: גייט ווײַטער אויף אײַערע געוויינטלעכע אונטערנעמונגען אָבער פּרוּווט אויך געפֿינען נײַע סבֿיבֿות און נײַע חבֿרים.

אַגבֿ, אויב יענער וויל מיט אײַך ניט רעדן, איז בעסער אים צו לאָזן צו רו. לכתּחילה וועט אײַך אפֿשר זײַן שווער דאָס צו טאָן, אָבער צום סוף וועט דאָס מסתּמא זײַן גרינגער פֿאַר אײַך ביידן.

און זײַט געדולדיק. ס׳קען נאָך דויערן אַ שטיקל צײַט ביז איר וועט בײַקומען דעם טרויער אָבער מיט דער צײַט וועט איר, מירצעשעם, געפֿינען גליק.

מיט דערמוטיקנדיקע גרוסן,

די בינטל־בליצבריווניצע

---

טײַערע בינטל־בליצבריווניצע,

פֿאַר וואָס זענען מײַנע באַציִונגען מיט מענטשן וואָס וווינען ווײַט פֿון מיר, אַזוי פֿיל שטאַרקער ווי מײַנע באַציִונגען מיט מענטשן וואָס וווינען אין דער זעלבער שטאָט? ווי אַזוי קען איך אָנקניפּן און אַנטוויקלען באַדײַטנדיקע באַציִונגען מיט מענטשן וועמען איך זע כּסדר פּנים־אל־פּנים?

עלנטקייט איז מיר אַזוי נימאס

טײַערע עלנטקייט,

איך פֿאַרשטיי אײַך זייער גוט! ס׳איז טאַקע אַ סך גרינגער זיך צו פֿאַרבינדן מיט עמעצן וואָס געפֿינט זיך ווײַט, מיט עמעצן וואָס איז אײַך ניט אַזוי גרויס אין די אויגן מיט דענערווירנדיקע געוווינהייטן און דרינגענדיקע פֿאָדערונגען. אָפֿט מאָל ווערן מענטשן גרינגער דענערווירט פֿון אַ נאָענטן קאָנטאַקט מיט אַ מענטש. ס׳איז זיי שווער זיי אָפּצוזאָגן ווען זיי בעטן פֿאַרשיידענע בקשות און בקשהלעך, און אפֿשר אויך פֿאַר מענטשן וואָס האָבן שוועריקייטן מיטן אויסדריקן אייגענע געפֿילן, באַדערפֿענישן, באַגערן, אאז”וו.

דאָס איז שוין צום טייל אַן ענטפֿער אויף אײַער צווייטער פֿראַגע: אײַער מצבֿ וועט זיך פֿאַרבעסערן ווען איר וועט אַנטוויקלען די פֿעיִקייט אויסצודריקן אײַערע געפֿילן פֿאַר אײַערע נאָענטע! איך ווייס אַז ניט אַזוי גיך טוט זיך ווי ס’רעדט זיך אָבער דאָס איז דער ערשטער טראָט. אויב איר וועט זיך קענען בעסער אויסדריקן פּנים-אל-פּנים, וועט איר צוציִען אינטערעסאַנטע מענטשן, און בכלל וועלן מענטשן אײַך ניט אַזוי פֿיל דענערווירן ווי פֿריִער.

דאָס איז גילטיק סײַ אויף פּאָזיטיווע אויסדרוקן, סײַ אויף נעגאַטיווע. איר מוזט זיך קענען אויסדריקן ווען עפּעס שטערט אײַך אָדער איר ווילט עפּעס בעטן בײַ עמעצן. דאָס מיינט אַז איר וועט מוזן זיך אָנטאָן אַ כּוח און צוגיין צו מענטשן וואָס אינטערעסירן אײַך — אַפֿילו אויב איר שעמט זיך אַ ביסל דאָס צו טאָן פּנים-אל-פּנים. און איר מוזט אויך זײַן גרייט אָפּגעזאָגט צו ווערן. אַ מאָל וועלן מענטשן אַפֿילו דערקענען אַז איר פֿילט זיך באַליידיקט. דאָס איז טאַקע זייער שווער, אָבער סימפּאַטישע מענטשן וועלן אײַך ניט מישפּטן דערפֿאַר.

הלוואַי וואָלט איך פֿאַר אײַך געהאַט אַ מיטל וואָס קען אײַך אָנגאַרטלען מיט מוט! דערווײַלע אָבער, זײַט וויסן אַז עס וועט דויערן צײַט, און איר וועט אפֿשר דאַרפֿן הילף, פֿון אײַערע ווײַטע חבֿרים אָדער אַפֿילו פֿון אַ טעראַפּעווט. ס׳איז אָבער כּדאַי צו אַרבעטן איבער דעם, ווײַל ס׳איז שיין צו האָבן חבֿרים מיט וועמען איר קענט זײַן היימיש און וואָס זענען נישט קיין קאַלטע לונג־און־לעבער!

זאָל זײַן מיטן רעכטן פֿוס!

אײַער עלעקטראָנישע חבֿרטע,

די בינטל־בליצבריווניצע