Oyneg Shabes
November 26, 2014, 11:50am

אַ קיצל צום לאַכן

Tickle My Toes

  • Print
  • Share Share

אַן ענטפֿער פֿון אַ רבֿ

„זאָגט מיר, רבי, — האָט איינער געזאָגט צו אַ רבֿ, — די גמרא זאָגט דאָך, אַז צדיקים כּל זמן שמזקינין דעתּן מיושבת עליהם — ד”ה די צדיקים וואָס זיי ווערן עלטער, ווערן זיי אַלץ קליגער, און די רשעים וואָס זיי ווערן עלטער, ווערן זיי אַלץ נאַרישער. טאָ ווי קומט עס, אַז די ספֿרים, וועלכע איר האָט איצט אַרויסגעגעבן, זײַנען ערגער פֿאַר די, וועלכע איר האָט געשריבן יונגערהייט?‟

„אָט דאָס איז דאָך טאַקע די סיבה, — האָט אים דער רבֿ געענטפֿערט, — וואָס איר זײַט עלטער געוואָרן‟.

ער זאָל לעבן

די חסידים רעדן וועגן רבין, רופֿן זיי אים ניט מיט זײַן נאָמען, נאָר זיי זאָגן: „ער, זאָל לעבן‟. מען זאָגט: „ער, זאָל לעבן, עסט; ער, זאָל לעבן, טרינקט; ער, זאָל לעבן, שלאָפֿט‟. איין חסיד דערציילט, וויינענדיק, דעם צווייטן: „ער, זאָל לעבן, איז געשטאָרבן!‟.

אַ נײַער פּירוש אויף הגדה

אַ מחבר האָט געמאַכט אַ נײַעם פּירוש אויף הגדה, האָט בײַ אים איינער געפֿרעגט: „איז דען קנאַפּ פּירושים אויף הגדה, וואָס ווילט איר נאָך מיט אײַער פּירוש?‟

„פֿאַרשטייט איר, — האָט אים דער מחבר געענטפֿערט, — פֿון יענע פּירושים קען איך אָבער קיין פּסח ניט מאַכן‟.

אַ קלוגער רבֿ

בײַ אַ קלוגן רבֿ האָט מען געפֿרעגט: „עס שטייט דאָך אל תּרבה שׂיחה עם אשה, איר זאָלט נישט רעדן מיט קיין פֿרויען, פֿאַר וואָס זשע רעדט איר מיט ווײַבער?‟

„עס איז בעסער צו רעדן מיט אַ ייִדענע און טראַכטן אין גאָט, — האָט דער רבֿ געענטפֿערט, — איידער צו רעדן מיט גאָט און טראַכטן פֿון אַ ייִדענע‟.


Back to עונג־שבת