Oyneg Shabes
September 18, 2014, 1:50pm

אַ קיצל צום לאַכן

Tickle My Toes

  • Print
  • Share Share

דער טראַמווײַ־קאָנדוקטאָר

אַ טראַמווײַ־קאָנדוקטאָר, שוין אַ פּענסיאָנער, זעצט זיך שרײַבן אַ בריוו. עפּעס גייט עס אים נישט, רופֿט ער צו זײַן אייניקל:

— משהלע, — זאָגט ער, — טו מיר אַ טובֿה, שאָקל דעם טיש.

וואָס הערט זיך אין ישׂראל? — נאָרמאַל, מלחמה.

דער „קדיש‟

— נו, זונעניו, ווי אַזוי וועסטו זאָגן נאָך מיר קדיש? — פֿרעגט אַ מוטער איר בן־יחידל.

— וועסט שוין זען, — ענטפֿערט ער.

נחת פֿון קינדער

— דו ווייסט, זײַן טאָכטער האָט זיך שוין ווידער געגט און גייט חתונה האָבן צום דריטן מאָל.

— אוּוואַ, פֿון איין טאָכטער אַזוי פֿיל נחת!

ער וויל זי נישט

די עלטערן האָבן געמאָלדן דעם שדכן: „ער וויל זי נישט‟.

דער שדכן וווּנדערט זיך, און די עלטערן קלערן אים אויף: „ער וויל — זי נישט‟.

יאָ מיט אַלעמען

צוויי ייִדן שמועסן:

— אוי, מײַן ווײַב איז עפּעס ניט מיט אַלעמען.

— אוי, מײַן ווײַב איז דווקא יאָ מיט אַלעמען.

ס׳איז אים גוט

אַ ייִדן האָט מען ניט צו פֿרעגן ווי עס גייט אים, געוויס שטענדיק גוט. אויפֿן ערגסטן פֿאַל איז ער גוט קראַנק, גוט הונגעריק אאַז”וו.

עכטע גויים

אויף איינער פֿון די הויפּט־גאַסן אין מאָסקווע גייען צוויי ייִדן און רעדן צווישן זיך רוסיש אויף קולות מיט אַן עכטן בערדיטשעווער אַקצענט. אַ ייִד, וואָס איז נאָכגעגאַנגען פֿון הינטן און געהערט זייער שמועס, רופֿט זיך אָן צו זיי:

— זאָגט מיר, איך בעט אײַך, מײַנע ליבע ייִדן, וואָס טויג עס אײַך צו רעדן רוסיש, אַלע זאָלן באַלד דערקענען, אַז איר זענט ייִדן. בעסער רעדט צווישן זיך לשון־קודש, וועט מען באַלד דערקענען, אַז איר זענט, מחילה, עכטע „גויים‟.


Back to עונג־שבת