Oyneg Shabes

אַ קיצל צום לאַכן

Tickle My Toes

  • Print
  • Share Share

אַמעריקאַנער טאַטע

אַ פֿאָטער איז אַרײַן אין תּלמוד־תּורה, געפֿינט ער ווי דער מלמד לערנט אײַן זײַנע בנים קדיש זאָגן, דערלאַנגט ער — אַ דערשטוינטער — אַ פֿרעג: וואָס איז דאָס? וואָס עפּעס קדיש, דערווײַל בין איך דאָך נאָך נישט געשטאָרבן!

— ס’מאַכט ניט, זאָל אײַך דאָס ניט אַרן, — האָט דער מלמד זיך אָפּגערופֿן, — וואָרעם ביז וואַנען אײַערע קינדער וועלן קענען זאָגן גוט קדיש, וועט איר נאָך אויסלעבן אײַערע הונדערט־און־צוואַנציק יאָר.


וויצן

מיסטער וויצל: וואָס פֿאַר אַ סאָרט וויץ געפֿעלט אײַך צום בעסטן?

מיסטער שפּיצל: אַ שליוואָוויץ.


אַמעריקאַנער ייִדישקייט

אַ פּרעזידענט פֿון אַ ניו־יאָרקער שיל, זוכנדיק אין ספֿרים־אַלמער, רעדט צו זיך אַליין:

— ערשט געקויפֿט אַ „סעט‟ חומשים און שוין איז פֿאַרלוירן געגאַנגען דער זעקסטער חומש… אַוודאי דעם שמשׂעס אַרבעט!


אַ גנבֿות־קויפֿער

אַ מחבר איז געקומען צו אַן עושר, ער זאָל בײַ אים קויפֿן זײַן בוך.

— ווי קום איך דערצו? — פֿרעגט דער עושר.

— איך האָב געהערט, אַז איר קויפֿט גנבֿות, דאַרפֿט איר דאָך זײַן אַ בעלן אויף מײַן ספֿר אויך. ס׳איז אָסור מײַנס.