כ’בין אַליין אַ גאַנצער דור
פֿון יאָרן אויפֿגאַנג און פֿאַרגיי.
איך וואַקל צווישן גליק און וויי
און וואַרט אויף דעם וקראתם דרור.
סע שפּרינגען שערבלעך אָפּ פֿון זיך
ביז אַנטבלייזט בלײַבט אַ פֿרישער לײַב
פֿאַרטײַענדיק דעם תּהום. כ’פֿאַרבלײַב:
צעשמעלצעניש און איין פּאָר שיך.
אַ וואַנט איז אַ מאַפּע
פֿון ווערטיקאַלע געלעגנהייטן
מע קריכט כּסדר
און דאָס אַראָפּפֿאַלן
איז אַ וואַגיק קריכן.
אויף דער לופֿט
קלעטערט יעדער
מיט יעדן טריט פֿון אינערלעכן שאַצקאַמער
ביז מע לערנט זיך אויס שוועבן
מיט דער פֿיזיק פֿון דמיון.
כ׳האָב אַלײן געזען װאָס כ׳האָב נישט געטאָרט. מע האָט מיך געפּרוּװט צוריק האַלטן מיט בראַװע אָרעמס. כ׳האָב זיך געריסן צום פֿאָרנט פֿון די רײען. אַ געבליץ. אַ געשרײ. אַ בלוטיקע פּױזע און אַ ביטערער געלעכטער.
פֿאַרגעסן װעל איך קײן מאָל נישט און אױסזאָגן — אױך נישט.
האָב איך פֿאַרשריבן אַ תּפֿילה װאָס גיט דאָס אַלץ איבער. און דאָס ערשטע װאָרט איז אור, דאָס איז דער טײַטש ליכט.
אור ממך
אור ממני
דאָס מײנט ליכט פֿון דיר, ליכט פֿון מיר.
איר זעט עס, דאָס ליכט, רונד אַרום?
הײַנט זאָגט מען, אַז דאָס ליכט טראָגט זיך אין פּעקלעך, פֿאָטאָנען, קלײנע װאַליזלעקעך ליכטיקײט. דאָס קענען זײ זאָגן װאָס איך טאָר נישט.
אַ גוטע נאַכט, װעלט! בלײַב מיר ליכטיק אױף תּמיד.
דער באָדן װערט צעטרײסלט
פֿון אַלץ װאָס ס׳איז קױם געשען.
צװישן די מױער־שאָטנס
טאַנצן אײביקײטן און נישטגעװענס.
מײַן גופֿיקער לײַב האָט זיך זעליש פֿאַררײטלט.
צװישן מיטאָסן בליִען טעותן
גרײַזן אױף רײַזעס
אין מיטן סודות פֿון אמת
הערן זיך רױע געשרײען.
מיר זײַנען זײַלן פֿון זײַד
אין מיטן אַ מבול פּאָרעך
עס טוט לײַד. דײַן אָפּשײד
איז פֿאַרשטענדלעך. טאָר איך
ניט דערלויבן זיך טענות
פֿון דער מיטלמעסיקער שעה.
איז פּאָרעך כּולל ברכות.
דײַן געזאַנג איז נאָך דאָ.
צוליב צילן
װערט דאָס בילד באַלױכטן
מיט שטרענגע רעפֿלעקטאָרן
און די רעצענזיעס אָנגעשריבן
פֿון קאַטעגאָרישע װינקלען.
אַ מאָל איז געװען אַ סטראָזש, גערי, אַן אױפֿראַמער פֿון פּאַדלאָגעס, װאָס האָט געאַרבעט אין אַ שפּיטאָל. כאָטש ער האָט דאָרטן יאָרן לאַנג געאַרבעט איז ער געבליבן אַ גרױסער קבצן.
די דאָקטױרים האָבן באַשלאָסן, אַז דער אַלטער בנין, װוּ דער סטראָזש אַרבעט, איז צו צעפֿאַלן, אומפּאַסיק פֿאַר די פֿיל װיכטיקע פֿאָרשערס, געזונט־אַרבעטערס, און חולים. האָט מען אױפֿגעבױט אַ נײַעם גרױסן בנין מיט אַלע פּיטשעװקעס.
דאָס ערשטע מאָל װאָס גערי, דער סטראָזש, איז אַרײַן אין נײַעם בנין, איז ער שיִער נישט געפֿאַלן חלשות. אַלע אײבערפֿלאַכן זײַנען ברײט, גלאַנציק װײַס. דאָס אַלץ האָט געמאַכט דעם אײַנדרוק פֿון אַ קונסט־מוזײ, אָדער אַ לופֿטפֿעלד. ער איז געװען זיכער, אַז די אַדמיניסטראַציע האָט אָנגעשטעלט אַ סך צוגאָב־אַרבעטער.