Oyneg Shabes
January 3, 2014, 5:01pm

נעם מײַן ווײַב, ביטע!

Take My Wife, Please!

  • Print
  • Share Share

לאַכן פֿון שידוכים…

איך האָב זי שוין פֿײַנט

אַ חתן איז געקומען אָנקוקן אַ כּלה. חוץ זײַנע עלטערן האָבן אים באַגלייט אויך אַ סך מומעס.

בײַם טיש גיט דער שדכן אַ פֿרעג די כּלה:

— אַנו, כּלה, טרעף, ווער פֿון אָט די אַלע ווײַבער וועט זײַן דײַן שוויגער?

— אָט די! — ווײַזט אָן די כּלה אויף דעם חתנס מוטער.

— ווי אַזוי האָסטו געטראָפֿן? — פֿרעגט דער שדכן.

— איך האָב זי שוין פֿײַנט — ענטפֿערט די כּלה.

אַ פֿאָטאָגראַפֿיש בילד

אַ שדכן רעדט אַ שידוך אַ יונגנמאַן:

— וואָס זאָל איך אײַך זאָגן, דאָס מיידל איז אַ יונגס און אַ שיינס, אַ זעלטענער פּאַרשוין, הײַנט קריגט זי נדן גאָר אַ פֿײַן הויז.

— האָט איר בײַ זיך אַ פֿאָטאָגראַפֿיש בילד? — פֿרעגט דער יונגערמאַן.

— וואָס דען, איך האָב ניט? — מאַכט דער שדכן, און נעמט אַרויס דער כּלהס בילד און באַווײַזט.

ניין — זאָגט דער חתן — ניט אירס מיין איך, איך מיין פֿונעם הויז.

…און פֿונעם זיווג־לעבן

ניט קיין מענטש

— מײַן ווײַב איז אַ מלאך.

— מײַנע איז אויך ניט קיין מענטש.

דאָס איבעריקע זאָגט זי

— וואָס זאָגסטו דײַן ווײַב, ווען דו קומסט אַהיים שפּעט בײַ נאַכט?

— איך זאָג איר “גוט מאָרגן”, ווײַטער זאָגט זי שוין.

וואָס קאָסט אַזאַ מאַשינקע?

אַ קראַנקער ייִד איז געגאַנגען צום דאָקטער; זײַן ווײַב האָט אים באַגלייט. וואָס דער דאָקטער האָט געפֿרעגט דעם ייִדן, האָט געענטפֿערט די ייִדענע. דעם דאָקטער איז אײַנגעפֿאַלן אַ געדאַנק: ער האָט געכאַפּט אַ טערמאָמעטער און אים אַרײַנגעשטעקט דער ייִדענע אין מויל.

פֿרעגט דער ייִד: “דאָקטער, וואָס קאָסט אַזאַ מאַשינקע?”

אַ שטענדיקע שׂימחה

— בײַ מיר אין שטוב איז שטענדיק אַ שׂימחה.

— ?

— אַז מײַן ווײַב וואַרפֿט מיר אַ טעלער און טרעפֿט ניט, איז בײַ מיר אַ שׂימחה; טרעפֿט זי יאָ, איז בײַ איר אַ שׂימחה.

שטעקשיך

אַז אַן אַלטער בחור קומט שפּעט בײַ נאַכט אַהיים, דאַרף ער פֿריִער אָנצינדן ליכט און זוכן זײַנע שטעקשיך.

דאַקעגן, אַ פֿאַרהייראַטער — פֿליִען אים זײַנע שטעקשיך גלײַך אין פּנים אַרײַן.

יאַנקל ווענטילאַטאָר

אַ מאַן איז געלעגן אויפֿן טויטנבעט. ווענדט זיך צו אים זײַן ווײַב:

— דו האַלטסט שוין פֿאַרן טויט, טאָ שווער מיר, צי דו האָסט מיך פֿאַרראַטן.

— וויפֿל מאָל איך האָב דיך פֿאַרראַטן, — שווערט זיך דער מאַן, — אַזוי פֿיל מאָל זאָל איך זיך איבערדרייען אין קבֿר.

נאָך אַזאַ שבֿועה האָט די פֿרוי געמאַכט איר מאַן אַ שיינע לוויה.

אין אַ צײַט אַרום איז זי אויך געשטאָרבן. שטייענדיק פֿאַרן מלאך־הדומה, בעט זי אים, ער זאָל איר אָנווײַזן אויף איר יאַנקלען.

דער מלאך פֿרעגט זי אויס איינצלהייטן וועגן איר מאַן, און די פֿרוי דערציילט אים וועגן דעם מאַנס שבֿועה פֿאַר זײַן טויט.

— אַהאַ! — שרײַט אויס דער מלאך, — יאַנקל ווענטילאַטאָר!


Back to עונג־שבת